Leven in een hotel

Aangezien het makkelijker is om een huis te vinden als je in het land zelf woont, woonden Marco en ik onze eerste maand in een hotel. In het Premier Hotel Pinetown, om precies te zijn. In deze maand kwamen we er achter dat de huurhuizen in Durban heel snel van hand wisselen en we regelmatig door makelaars aan het lijntje werden gehouden, tot ze met het bericht kwamen dat het huis al vergeven was. 

Naast het zoeken van een huis, was het ook een uitdaging om een telefoon te krijgen in Zuid-Afrika. Ten eerste kun je niet eerder een abonnement krijgen als je drie maanden een bankrekening hebt. Dus moesten we maar een prepaid simkaart aanschaffen. Maar die konden we niet zomaar aanschaffen. We moesten eerst een proof of residence overleggen. Dit is een rekeningafschrift of een ander officieel document, waarop je adres staat, om te bewijzen dat je wel in echt in Zuid-Afrika woont. Gelukkig was één van Marco zijn collega's zo vriendelijk om ons te voorzien van een proof of residence. Hiermee konden we voor mij een prepaid simkaart kopen, zodat ik telefonisch bereikbaar ben. 

Een andere uitdaging was het openen van een bankrekening. Hiervoor zijn we vijf keer langs geweest voordat we eindelijk alle juiste papieren hadden om een bankrekening voor Marco te openen. Want hij heeft een visum waarmee dat kan. Met mijn spouse visa kan ik geen eigen bankrekening krijgen. Wel kon ik een volledige machtiging krijgen, zodat ik gebruik kan maken van Marco zijn bankrekening. Is wel zo handig dat ik de boodschappen kan betalen. Om dit alles te regelen moet je veel geduld hebben. Bij elk bezoek sta je gemiddeld drie kwartier in de rij voordat je geholpen wordt. 

Verder wilden we ook graag een creditcard aanschaffen hier in Zuid-Afrika, omdat we met onze bankpassen maar maximaal 5000 rand per dag kunnen gebruiken. Dit is te weinig om nieuwe meubels aan te schaffen, die toch al snel meer zijn dan 5000 rand. Maar voor een creditcard moet je minimaal drie loonstroken kunnen overleggen. Dus daarvoor moeten we nog even wachten. 

Ondertussen kwamen we erachter dat Zuid-Afrika veel public holidays heeft, wat zorgt voor vele extra vrije dagen. In de eerste maand waren dit bijvoorbeeld freedom day, workers' day en youth day. Op deze vrije dagen waren alle instanties ook dicht, dus waren dit leuke dagen om te gaan winkelen voor meubels of de omgeving te gaan ontdekken. Op één van deze tripjes zijn we naar de 1000 heuvelen geweest. Binnenkort meer over dit bijzondere gebied. 

Omdat we woonden in een hotel zijn we de eerste maand regelmatig uit eten geweest, want we hadden niet echt de mogelijkheid om zelf eten te bereiden in het hotel. Uit eten gaan is hier in Durban geen straf. Ten eerste is het spot goedkoop en daarnaast krijg je een portie die gemiddeld twee maal zo groot is als de porties in Nederlandse restaurants. 

Maar op een gegeven moment wil je ook wel eens wat anders eten. Na het bezoeken aan een supermarkt, waar we erachter kwamen dat ze warm bereid vlees verkopen, hebben we toen besloten dat we in het weekend lekker uit eten gaan en door de weeks salades gingen eten met vlees uit de supermarkt of van de roomservice. Maar het eten van het hotel was niet heel denderend, dus dat gebeurde niet vaak. 

Binnenkort meer over onze huizenjacht en onze trip naar de 1000 heuvelen. Aangezien het regelen van het rijbewijs nog steeds een lopende zaak is moeten jullie nog iets langer wachten op dat verhaal.